လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္

ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္....
ကိုယ္ႏွင့္အတူရွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အစားအေသာက္ ေကာင္းမ်ားကို ကိုယ့္အတြက္
အၿမဲခ်န္ထားတတ္ၿပီး ရာသီဥတုေအးလ်ွင္ အေႏြးထည္ထပ္ဖို႔၊အၿပင္ထြက္လွ်င္ အစစအရာရာ
သတိႏွင့္ေနဖို႔ ဂရုတစိုက္အၿမဲမွာတတ္သည္။တစ္ခါတစ္ရံ ထိုအေၿပာမ်ားကို ကိုယ္ကနားပူသည္ဟု
ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္မူ ေႏြးေထြးေသာ ေမ့တာကို ခံစားရသည္။ကိုယ့္ မုန္႔ဖိုး လိုေသာအခ်ိန္
လက္ၿဖန္႔ေတာင္းလွ်င္ ပိုက္ဆံရွာရသည္မွာ မည္မွ်ခက္ခဲေႀကာင္း၊ပိုက္ဆံ၏တန္ဖိုးကို ေၿပာၿပတတ္သည္။
ပါးစပ္က တစ္ပ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေရရႊတ္ေနေသာ္လည္း လက္က ပိုက္ဆံကမ္းေပးေနတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို မိဘ ဟုေခၚသည္။
ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္...
အမွားအမွန္ ခဲြၿခားသိၿမင္ေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမတတ္ၿပီး သားသမီးအရင္းအရွာ ကဲ့သို႔
ပဲ့ကိုင္ လမ္းညႊန္တတ္သည္။စည္းကမ္းေတြ ခ်မွတ္ေပးတတ္ၿပီး ဗဟုသုတ မ်ားကို မွ်ေဝေပးတတ္သည္။
ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၿခင္းမွာလည္း လူေတာ္လူေကာင္းၿဖစ္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာသာလွ်င္ၿဖစ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ဆရာ ဟုေခၚသည္။
ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္....
တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္ႏွင့္ရန္ၿဖစ္တတ္ၿပီး စကားႏိုင္လည္း လုတတ္ေသးသည္။ကိုယ့္ေဝစုကို
လုစားတတ္ၿပီး မိဘကိုလည္း အတိုင္အေတာ လုပ္တတ္ေသးသည္။သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကို တစ္ၿခားလူမ်ားထက္
ပိုခ်စ္ၿပီး ပိုဂရုစိုက္တတ္သည္။အေရးႀကံဳပါက ေသြးနီးႀကသည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ေမာင္ႏွမ ဟုေခၚသည္။
ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္...
မေတြ႔မၿမင္ရလွ်င္ လြမ္းေနတတ္ၿပီး ေတြ႔ၿပန္လွ်င္ ရင္ေတြခုန္ကာ ဆြံအေနတတ္သည္။စိတ္ထဲ အေတြးထဲတြင္
အၿမဲလႊြမ္းမိုးေနတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္လည္း အိပ္မက္ထဲထိ ႀကီးစိုးေနတတ္သည္။
ကိုယ့္အတြက္ အလွပဆံုးႏွင့္ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ပန္းသီးေလးတစ္လံုးလိုပင္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ခ်စ္သူ ဟုေခၚသည္။
ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္...
တစ္ၿခားလူမသိေသာ ကိုယ့္၏လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို သူသိသည္။ကိုယ္စာမရေသာအခ်ိန္တြင္ ရွင္းၿပတတ္ၿပီး
ကိုယ္အမွားလုပ္မိေသာအခ်ိန္တြင္ ကိုယ့္ဘက္မွရပ္တည္ၿပီး ဝန္ခံေပးတတ္သည္။အားငယ္ေသာအခ်ိန္တြင္
အားေပးတတ္ၿပီး၊မ္းနည္းေနသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ႏွစ္သိမ့္တတ္သည္။ကိုယ္အဆင္ေၿပေနလွ်င္ သူ႔ကိုေမ့ေန
တတ္ၿပီး အဆင္မေၿပေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို စိတ္ရွည္ရွည္နားေထာင္ေပးတတ္သည္။ကိုယ္ႏွင့္
အတူ ရွိေနမည့္အခ်ိန္မ်ားက ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ထက္ပင္ ႀကာရွည္ခိုင္ၿမဲတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို သူငယ္ခ်င္း ဟုေခၚသည္။
ေလာကႀကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္...
မိဘ၏ဆိုဆံုးမမွဳႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ ေမ့တာေအာက္တြင္ႀကီးၿပင္းလာခဲ့သည္။ဆရာမ်ား၏ သြန္သင္ဆံုးမမွဳေအာက္တြင္ အမွားအမွန္ကို ခဲြၿခားတတ္လာခဲ့သည္။ေမာင္ႏွမမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မွဳေအာက္တြင္
စည္းလံုးၿခင္းေတြ ရယူတတ္လာခဲ့သည္။ခ်စ္သူ၏ႀကင္နာ ယုယမွဳေအာက္တြင္ အခ်စ္စစ္ကို ရွာေဖြတတ္လာ
ခဲ့ၿပီး၊သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ကူညီမွဳေအာက္တြင္ ဘဝ၏တက္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္တတ္လာခဲ့သည္။ထိုသူမ်ားသည္
ကိုယ့္ဘဝထဲသို႔ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လို ဝင္လာႀကသည္။အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထြက္သြားႀကသည္။သူတို႔သည္
ဘဝကို အသိဥာဏ္ႏွင့္ ဗဟုသုတ တိုးပြားေအာင္ ကူညီေပးႀကသည္။ဘဝကိုေပ်ာ္ရႊင္မ်ားၿဖင့္ စိုေၿပေစခဲ့သည္။
ထိုသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း လွိဳက္လွိဳက္လွဲလဲွေၿပာဖို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ေမ့ေနတတ္ႀကသည္။
ထိုလူမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ပင္ၿဖစ္ပါသတည္း။